DuruÅŸmadan çıkınca, bir arkadaÅŸ bana;  Türkçe konuÅŸ diye, ikazda bulundu. Çok ÅŸaşırdım. Bu genç arkadaÅŸ, ceza kanunun Arapça  yazıldığını zannediyordu.

’Ceza kanunun bir maddesini, irticalen okudum' dedim. AncaK o hala  beni, Türkçe konuÅŸ diye uyarıyordu. Anladım ki durum farklıydı ve hukukun dışındaydı.

Kendisine ’Türkçe, sadece senin konuÅŸtuÄŸun bir dil mi ..?’ diye sordum ..ses yok..! 

Evet ..! Türkçe, sadece bizim konuştuğumuz, bir dil mi ?

Türkçe sadece , bir ÅŸehirde veya bir köyde, mahallede konuÅŸulan bir dil miydi  ki, acaba ?

Yoksa,  Adriyatikten, Viyana’ya kadar insanların coÅŸkuyla konuÅŸtuÄŸu, ÅŸiirler okuduÄŸu, romanlar yazdığı, bir  kültür dili miydi ?

Kökleri olmayan, sadece yaprakları bulunan ve kurumaya yüz tutmuş bir diyalektik miydi ?

Türkçe’yi, 1990 yılların başından bu yana konuşulan bir diyalektik sananlar aldanırlar. Türkçe, 5000 yıldır, Çin seddinden, Viyana önlerine, oradan da, tüm dünyaya açılan insanların konuştuğu bir dünya dilidir. Belli bir coğrafyaya sıkışmış kalmış, küçük bir halk kitletisinin konuştuğu bir diyalektik değildir…

Azerbaycan’da OÄŸuz Boylarının konuÅŸtuÄŸu Türkçe’yi Azerice diye isimlendiren, Kerkük ve Lazikiye’li bir Türkmen’e, 'Siz Türkçe’yi, nerede öğrendiniz diyecek kadar, özünden kopuk insanların, sadece kendi mahallesinde konuÅŸtukları sokak aÄŸzını, Türkçe zannetmeleri kadar tabii bir ÅŸey olamaz. 

(Ayrıca; Azerbaycan Türkçesine, Azerice demek, Rus ve Ä°ranlıların Ortak projesidir. ) 

Bu insanları biraz dinlersek, Yunus’u, Mevlana’yı, Nasreddin Hoca’yı, bizden değil, başka milletten sanırız.

Kerkük, Tuzhurmatu’yu, Lazikiye’yi, Arap sayar, vatan adlı coğrafyayı, sadece kendi sokağımızda, tavla oynadığımız okey taşı dizdiğimiz, kahvehane zannederiz.

Bir dilin, aynen bir aÄŸaç gibi kökleri, dalları, gövdesi ve yaprakları vardır. Parçaya deÄŸer vermek, bütüne ihanet etmek demektir. 

Bir dilin yapraklarını yeşertmeye çalışırken, kökünü kurutmak, dallarını kırmak, o milletten ve o millete ait vatan coğrafyasından, il il, köy köy, vazgeçmek demektir.

Bir diyalektiği, dil haline getiren, o dilin semantiği, yani matematik yapısıdır. Fonetiği değil..

Bir dilin, bir baÅŸka dilden birkaç kelime alması veya o dilin bütün kelimelerini almış olması, o dili, baÅŸka bir dil haline getirmez. Önemli ve aslolan  ÅŸey, o dilin semantiÄŸinin bozulmamış olmasıdır.. 

Türkçe’nin ( Osmanlıca ) diye bilinen ve galatı meÅŸhur olan ÅŸekli, Türk dilinin dalları mesabesinde bir gerçekliktir. Arap harfleri kullanıldı diye, Osmanlı Türkçesine, Türkçe deÄŸil demek, Türk diline, TÃœRK- ÇE  bakmamak demektir. 

Biz bugün, Türk Dilini Latin harfleri ile yazıyoruz diye, Türk dili Latince mi olmuştur. Yoksa, Türk dil ağacına, başka bir yaprak daha mı eklenmiştir.

İdeolojik bir bakış açısıyla, dil meselesini değerlendirmek, sanırım, insanların sadece kendi ideolojilerine hizmet eder, Türk Diline değil...

Türk Dilini, dünya lisanı olmaktan çıkarıp, bir diyalektik haline koymak isteyenler, Türkçe’nin ( Türk Dilinin ) büyüklüğü karşısında, aşağılık komleksine ve ezikliğine kapılmış insanlardır.

Türkçe ( Osmanlıca ) sadece, mezartaÅŸlarında yazılı bir dil deÄŸildir. ( Ayrıca; bu mezar taÅŸlarında bir edebiyat hakimdir )  

Türkçe ( Osmanlı Türkçesi ) edebiyat, tarih ve bilim dilidir. Milyonlarca tarihi vesika, arşivlerde, Türk Devleti ve 7 kıtada bazı meselelerin çözümü için bu ( Osmanlı )Türkçesi ile yazılmış vesikaların okunmasını beklemektedir.

Ama, ne yazık ki, bu bilimsel çalışmaları, sadece; Amerikalı ve batılı bilim adamları yürütmektedir.

Kayıtsızlık eğrisine düşmüş Türk çocukları kahve ve kafeterya köşelerinde, Türk’e ait, sanat, bilim, müzik, dil, gibi vs. değerleri kavga konusu yapmakla meşguller.

  

Bu işin sonu bu şekliyle, Türkçe diye bir dil yoktur. Çünkü Türk yoktur'a kadar gider.

Türk Diline, bugün bu muameleyi yapanlar, yarın dilimize diyalektik muamelesi yapacak olanlardır. Osmanlı 

Türkçesi'nin dilimiz olduğunu söylemek, şuan ki Türkçemizin Latin harfleriyle yazılmasından vazgeçmek değildir.

Türk Dili, bir diyalektik deÄŸil, büyük bir insan topluluÄŸunun, dünyanın her yerinde asırlardır konuÅŸtuÄŸu, bilim ürettiÄŸi, minel Ezel ilel ebed çizgisinde, evrensel ve edebi bir deÄŸerdir. 

Bu sebeble olsa gerektir ki devletimizin ismi, dilimizde ki ÅŸekli ile DEVBLET EBED MÃœDDETTÄ°R. O yuzden Atatürk,  'Benim naciz bedenim, bir gün Toprak olacaktır. Ancak Türkiye Cumhuriyeti Devleti, ilel Ebed, payidar kalacaktır' diyerek dilimiz gibi, devletimizinde kıyamete kadar var olacağını söylemektedir.

Herkese, sevgi ve saygılarımla …

•minel Ezel ilel Ebed : Ezelden ebede, sonsuza dek

•Azerice :  Azerbaycan Türkçesine, Azerice demek, Rus ve Ä°ranlıların Ortak projesidir.