Koskoca okyanuslar, bilmem kaç feet tepemizde gökyüzü...

Toprağın üstünü bile tam keÅŸfedemeden altına indik. Pekala altının kaçta kaçını öğrenebildik? 

Öğrenemediklerimizi koyverin gitsin. Öğrendiklerimiz, keşfettiklerimiz, cisme bürüdüklerimiz aslında fazla gelmiyor mu hepi topu 7 milyar küsür insana?

Adil bir dağıtım yapmak imkansız olmamalı ve herkesin yeteneÄŸinin, gücünün, zihinsel kapasitesinin el verdiÄŸi kadarını masaya koyması da imkansız olmamalı. 

Bana göre iki ortak bir iÅŸ yaparlarken ikisi de kapasitelerini sonuna kadar kullanmışlarsa orada sen çok emek sarf ettin ben az emek sarf ettim muhabbeti yapılmaz. Elde edilen gelir eÅŸit dağıtılır. Åžayet gelir eÅŸit dağıtılırsa kimsenin kimsede gönlü kalmaz. Böylece her zaman bir ÅŸeyin yüzde ellisine sahip olursun. Bir filmde Tokyo'lu bir adam demiÅŸti. Bir ÅŸeyin yüzde ellisi hiç birÅŸeyin yüzde yüzünden daha iyidir diye. 

Hadi eÅŸitliÄŸide koyverin gitsin. Ona bahane üretmek kolay. 

Ya adalet! Adaletin ne bahanesi var ki bu kadar ÅŸaÅŸtı rotasından, gözlerimizin içine baka baka. 

Acına ölen Afikalılara adil davranılmamasının sebebi, onları artık insan ırkından saymamız mı? 

Dilenciye sadaka toplar gibi yardım kampanyaları (adı altında reklam yapılmıştır her daim) yapıp taşıma suyla değirmeni bugüne değin döndürebilmiş olmanız sonsuza kadar döndürebileceğiniz anlamına gelmiyor.

Hadi bu uzak bir örnekti. Biraz da sistemin kendi ülkeme yansımalarına bakayım. 

Bir yanda bir konserle servet kazanan star, bir yan da mavi pazar poÅŸetini çanta yapıp  okula giden öğrenci. 

Bir yanda servetinin hesabını tutamayan kodamanlar, bir yan da çöplerden ve pazar sonrası arta kalan çürük sebze ve meyvelerle hayatını idame ettiren insanlar.

En çokta lise yıllarımdan beri bu yaralamıştır beni. 

'Pazardan arta kalan ezik ve çürük yiyecekler' Biz köyde bu hale gelen yiyecekleri ineÄŸin yalına atardık. Demem o ki yal yemek hayvana mahsustur. Pekala insan yal yer hale geldiyse insanlık ne yöne gidiyor? 

Öküzün boynuzundan düşmemize az kaldı herhalde. 

Nerede kaldı insan onuruna yakışır bir hayat sürmek sözü. Aslında bu da zenginlerin, fakirlerin ağzına çaldığı bir parmak baldan başka bir şey değil ama kötünün iyisi diyelim hadi.

Hadi Afrika'ya geri dönelim. Günlük  bir dolara, bir buçuk dolara, iki dolara çalışan insanlar haddi azamını aÅŸtı gidiyor. Bir dolara  ne alınır, ne yenilir, ne içilir ? Gün de bir dolara acımıza ölürüz be!

Zaten onlar da düşündüğümüz gibi yapıyorlar. Canlarına tak ettiÄŸi yerde aclarına ölüp gidiyorlar. 

Bir hikayede okumuÅŸtum, uyuyup da uyanmak istemediklerini  tenleri gibi bahtlarıda kara kıtalıların. 

Dünyanın ihtiyarladığını söylüyorlar. Hadi ordan be daha hünerlerinin yarısını dahi göstermemiÅŸ bir anadır  dünya. Daha kaç kırışığı var alnında? 

Dünya deÄŸil de insanlık ihtiyarladı. Hatta bunadı. BaÅŸka bir açıklaması  yok bu saçmalıkların. 

Oysa her insan bir dünyadır. Ä°nsan eÅŸrefi mahlukattır. Ä°nsan kainatın tek harikasıdır. 

Sanırım bütün sorunların anasınada bu yazdıklarım. EÅŸ deÄŸer bir yaratılmışın olmaması ya da şımarık bir çocuk olmamızdan öte geliyor acımasızlığımız, deÄŸerlerimize ve tabiatımızda var olan güzelliklere yabancılaÅŸmamız, onları inkar etmemiz. 

Ne kadar yazarsam yazayım, insanlığımızın öz eleÅŸtirisini bitiremem. Fakat insandan gayri bir yaratılmış olmayı da istemezdim. Çünkü en güzel insandır. 

Fakat sapasaÄŸlam insanlığımızın da tutar yanı yoktur. 

Demem o ki aşağı tükürsem sakal; yukarı tükürsem bıyık.