GEÇMİŞ ZAMAN OLURKİ
29 Ocak 2016 Cuma 12:16
Ellerim uzandıkça, soluk alıyor, raflara sakladığım eski yaÅŸanmışlıklarımı yazdığım, dozlu defterler. Saklı gizli okuduÄŸum romanlar. Nasıl büyük bir heyecanla aldığım, bir solukta okuduÄŸum romanlarım, bana dair çok ÅŸey barındıran sayfaları arasında kuruttuÄŸum çiçekler... Çok zaman geçmesine raÄŸmen sakladığım. Benim için çok özel olan birçok mektup. Renkli ve kokulu sayfalar, kenarlar süslü. Özenle yazılmış ÅŸiirlerin yazıldığı sayfalar. Åžiirlerin baÅŸ harfleri koyu harflerle yazılmış. Özel ÅŸiirler saf, temiz, duygulu satırlar... Sevgiliye duyulan özlemi ne kadar da güzel dile getirmiÅŸ, satırlara sakladığım kelimeler, hatırlıyorum da bu mektubu vermemiÅŸtim. Korkudan mı? Yoksa vakit mi bulamamıştım. Ya da bastırılmış duygulardı... Bilmiyorum yoksa tabularını kıramadığımız çevrenin baskısı mıydı? Aslında neyin zamanıydı onu da hiç bilmemiÅŸtim. Hala çözemediÄŸim öyle çok ÅŸey var ki. Ne çok ÅŸeyi zamanı deÄŸil diye ertelemiÅŸtim. Ya da çevrenin baskısından bastırılan duygular. Åžimdi baktığım da günlüklerime. Sayfaları çevirdikçe ÅŸiirlerin doÄŸuÅŸlarını hatırlarım. Arada satır aralarında güçlü bir elin hadi diye sıktığı elden kaleme dökülen dizeler. Yastık altında sakladığım yanım. Ben hep baÅŸkalarını dinlemeyi sevdim, belki de bu olmalı sebebi.
Yaprak, yapraklar kurutmuÅŸum, kır çiçekleri. Dört yapraklı yonca, kırmızı gonca gül, beyaz gül... Hepsinin üzerinde tarihleri yazılı bir ömür sanki. Hüzünleniyorum karıştırdıkça rafları. O anlar dönmek gözlerimin nemlenmesine yetiyor. Ne çok anı saklı, gizli yıllar arasında.
Sonra resim; siyah, beyaz, dostlar, arkadaÅŸlar zamanı dondurmuÅŸuz. Bakıyorum da araya giren mesafeler bazı arkadaÅŸlıkları koparmış. Ne zor bir araya gelmek. << hep her yıl toplanacağız diye edilen yeminler>>Zor olmamalı derken geçirirken aklımdan. ÇoÄŸu zamanın gölgesi altında kaybolduÄŸu anımsadığım anılarım.
ÇocukluÄŸuma dokunuyorum. EskimiÅŸ çubuklardan yapılmış bir kaç bebeÄŸim geliyor elime. Birisini de kutusundan çıkarmamışım. Çok özeldi. Uzak bir akrabam Ä°stanbul'dan getirmiÅŸti. Oynamaya bile kıyamamıştım. Ä°lk günkü gibi duruyor. Raflara gizlediÄŸim ne çok ÅŸey varmış. ÜÅŸüyorum. Raf aralarına saklarken sıcacık olması gerekirken düÅŸlerime kar yağıyor. KeÅŸke hiç ellemeseydim.
