KALEMÄ°N YOLCUÄžUÄžU
18 Ocak 2016 Pazartesi 14:06
Yazmadan geçen günlerim var mıdır? Bilmiyorum. Okumadığım dokunmadığım kokusunu koklamadığım kitaplar…
Gülü dikensiz eti tırnaktan ayırmadığımız gibi kâğıdı da kalemden kalemi de kâğıttan ayrı düÅŸünmek çok zor. Bunların öyküsü bir insanda zaman nasıl baÅŸlar neleri içinde saklar bunları nasıl kâğıt üzerine yansıtır bu kalemin iÅŸi. Kalemi ilk tuttuÄŸum günü hatırlamak istedim. Ama bir türlü hatırlayamadım. Yıllar çok geçti ama ilk tanışıklığım okula baÅŸlama ile baÅŸladı sanırım. Ä°ÅŸte o günden beridir elime yapıştı kalem. Kalem hayat, hayatım da kalem oldu.
Çizmek, karalamak, kenar süsü derken yaÅŸamı anıları yazmaya baÅŸladık. Önceleri okuduÄŸum ÅŸiirleri sözleri yazardım. Öyküleri, günleri, derken düÅŸlediklerim düÅŸlerim oldu. Bir baÅŸka düÅŸüm daha vardı. Elimde tuttuÄŸum cebimde çantamda taşıdığım kalemlerin izlerini görmek. Çocukken renk renk kalemler almak isterdim. Ama çocukluk iÅŸte…
O zamanlar büyümem lazım diyordum 50’li yıllarda doÄŸanlar bugünkü çocuklar kadar ÅŸanslı deÄŸildi. En çok öÄŸretmenime imrenirdim. Derse girdimi önlüÄŸünün cebinden çıkarırdı kalemi. O yıllarda dolma kalemler vardı. Mürekkepli mürekkep ÅŸiÅŸesi, pembe kurutma kâğıdı. Yazının üzerini örttün mü sihirli bir güç gibi çekerdi içine. Sonra mektup yazmaya baÅŸladık. Bunun için renkli mektup kâğıtları alırdık köÅŸeleri resimli. Aldık mı mürekkebi eline yazarken kendimle gurur duyardım. Ben dolma kalemle yazıyordum. Ve ilk aÅŸk mektubunu da dolma kalemle yazmıştım.
Kalemle hayatımın en önemli serüvenlerini yazdım. Kimseye söyleyemediÄŸim gizli sır gibi hatıra defterlerinin arasına sakladığım anılarımın tek ÅŸahidi kalemlerimdi. En çok da dolma kalemimdi. Özel anılarımı hiç kurÅŸun kalemimle yazmadım. Kalem ömrümün her anında yanımda, yüreÄŸimin sesinde vardır. DüÅŸlerimde sendin düÅŸüncelerimin sırdaşıydın. Kalemsiz kâğıtsız bir hayat olmuyor. Defterlerimiz arasında yaptığımız anketler vardı.
Issız bir adaya giderken yanınızda üç ÅŸey götüre bilsen ne alırdın?
Hiç istinasız herkesin yazdığı tek ÅŸey kâğıt ve kalem muhakkak vardı. Ä°ÅŸte kalem, kâğıt çıktığımız hayat yolculuÄŸunun sessiz çığlıklarıdır.
