KARDAN ADAM

18 Aralık 2014 Perşembe 19:52

Siyasetin önemli kurallarından biridir “Adam Olmak”.

Öyle beceremez herkes adam olmayı. Bir bakarsın siyasetçiye herkes önünde el pençe, Ceket iliklemeler, herkesten önce yer vermeler, sanki buraların en hızlı yer vericisi benim dermiş gibi.

Burada ki amaç misafire hürmet değil, misafire yalakalık tabi. Bir bakın bakalım etrafınıza acaba o siyasetçi, siyasetçi olmasaydı bu kadar hürmet eder miydiniz?

“Hayır”, “Olur mu öyle şey” gibi kelimelerin dudaklarınızdan döküldüğünü duyabiliyorum. Asıl olan makama hürmet olmalı, makamın saygınlığını, temsil ettiği kişilere olan saygısını göstermeli insan…

“Bu beni de görsün, işim düşer belki. Bak kardeşim hatırlıyor musun şu zamanda ben sana yer vermiştim, önünde el pençe divan durup sana saygı göstermiştim” der gibi yarınları düşünme içgüdüsü ile yapması komik ve anlaşılır oluyor.

Kırılma noktaları vardır insanların bence, biraz daha ağır bir ifadeyle “Herkesin bir bedeli vardır”

Lakin zaaflarını kontrol etme mekanizması önemli kişilerin, bir bakıyorsunuz kişi başkasının karşısında “Kardan Adam” gibi eriyip gidiyor.

Kardan adam olmak kolay geliyor insanlara. Bir düşünürün dediği gibi hayatınıza başladığınızda kişiliğiniz oluşur. Bu sizin için “1” dir. Sonra ki yaptığınız her şey için, meslek için, aile için vb. şeyler için o birin yanına “0” atın bakın ne kadar zengin olacaksınız. Ama sakın kişiliğinizi kaybetmeyin. Çünkü o baştaki “1” gittiğinde geriye bir hiç kalır.

Onun için makamlar mevkiler kişileri değiştirmemeli. Neyse o olmalı insan. Böylesi yok mu? Var!

Ama makamı bulduğunda eski yaşadıklarının acısını çıkarırcasına o makamı ona teslim eden halka, çalışanına zulüm edenlerde var. Yanında onunla olan insanları belli bir zaman sonra tanımayanlar var. Gücün etrafında başkaları bir çember oluşturuyor. Arada sıkışan güç sahibi ise bir müddet sonra zaaflarına yenik düşüp, imtihanını kaybediyor.

Siyasetin gücünü kendi çıkarları için kullanan insanlara çok acıyorum ben. Neden mi?

En zor imtihanları olan kişiler bunlar, burada peygamber mesleği olan siyaseti halkı için değil kendi için kullanıyor ve cennetin ayaklarının altından kaymasını seyrediyorlar.

Kardan adam gibi siyasetin karşısında eriyip gidiyorlar.

Adamlıkları da eriyor, ahiretleri de…