Uzun süredir yurt dışı seyahatlerim nedeniyle yazılarımıza ara vermek zorunda kaldığımız için okuyucularımızdan özür dileriz. Samsun gündemi ile ilgili yazacaklarımızı elbette çok konu var. Ancak ben bugünkü yazımı Ünlü ozan NeÅŸet ErtaÅŸ’ı yad etmek adına, yıllar önce (1966-1967) aramızda geçen bir anekdotu anlatmak istiyorum. 

O yıllarda NeÅŸet ErtaÅŸ tüm Anadolu’yu geziyordu. Yanında birkaç sanatçıda ona eÅŸlik ediyordu. Kendisi sahneye çıkana kadar seyirciye konser veriyorlardı. NeÅŸet ErtaÅŸ yanındaki sanatçılara eÅŸlik edecek saz heyetini ise gittiÄŸi ÅŸehirlerdeki saz heyetlerinden seçiyordu.

  
 

 NeÅŸet ErtaÅŸ ve arkadaÅŸları konser için Samsun’a geldiklerinde Zafer Sinamasın’da bir konser verdiler. O dönemde birkaç arkadaşımız ile birlikte “Gönül  KuÅŸları”  adı ile kurmuÅŸ olduÄŸumuz bir baÄŸlama ekibimiz vardı. Cumhuriyet Meydanındaki Teras gazinosunda, Fuar içindeki Kısmet gazinosunda, Demirspor Lokali baÅŸta olmak üzere düÄŸün salonlarında  sahneye çıkan sanatçılara grubumuz ile  eÅŸlik etmekte idik.

 

NeÅŸet ErtaÅŸ grubumuzu çok beÄŸendi ve yanındaki arkadaÅŸlarına eÅŸlik etmemiz için Karadeniz turnesinde kendileri ile birlikte olmamızı istedi. Asker ocağında rahmetli olan ve Samsun’da ikinci baÄŸlama grubu olan “Kanaryalar”’da saz çalan Hamit arkadaşımla birlikte büyük bir sevinçle ekibe katıldık.

 

Karadeniz illerindeki konserlerde NeÅŸet ErtaÅŸ’ın yanındaki sanatçılara eÅŸlik ediyorduk. Trabzon’da akÅŸam konser saatini beklerken kaldığımız otelin yanın Hamit ile birlikte tavla oynuyorduk. Radyo haberlerinde NeÅŸet ErtaÅŸ ile ilgili bir habere kulak verdik. Spiker, NeÅŸet ErtaÅŸ’ın Leyla ErtaÅŸ ile süren boÅŸanma davasının sonuçlandığını söylüyordu. 

 

NeÅŸet ErtaÅŸ, odasında uyuyordu. Leyla ErtaÅŸ ile olan mahkemenin sonucunu kendisine haber vermek için odasına çıktım. Kapısını çaldım. Uykulu gözler ile kapıyı açtı. “AÄŸabey rahatsız ettim ama sana bir müjdem var, Radyo’da haberlerde geçti. Leyla abla ile boÅŸanma davan sonuçlanmış, gözün aydın” dediÄŸimde, “Söyle ulan bu müjdeye karşılık ne istersin” dedi. Konsere çıkarken yanında 5-6 adet sazı vardı. Bende vermeyeceÄŸini bile bile, aÄŸabey ÅŸu sazlarından birini ver, senden baÅŸka hiçbir ÅŸey istemem dedim. Yatağının kenarında asılı duran sazlardan birini bana uzatınca, “aÄŸabey benimle dalga geçme, gerçekten veriyor mu sun? “ dedim. Sazı elime tutuÅŸturdu. “Bu habere deÄŸil bir saz bütün sazlarımı veririm” dedi.

Yaklaşık 20 gün kendisi ile turnelerde dolaÅŸtık. Sonrasında Samsun’a geldiÄŸimde NeÅŸet ErtaÅŸ’ın sazı ile tabiri caiz ise hava atmaya baÅŸladım. Çaldığım yerlerde NeÅŸet ErtaÅŸ’ın sazı ile Süleyman Salur olarak anons ediliyordum. Gençlik elbette. NeÅŸet ErtaÅŸ’ın sazı ile sahnede olmak baÅŸka duygular yaÅŸamama neden oluyordu. 

 

AkÅŸam Teras gazinosundaki programa gitmek için, eve sazı almaya gittim. Baglamayı aradım bulamıyorum. Anneme “Anne baglamam nerede” diye sordum. Annem ise, “oÄŸlum baÄŸlamanı bir arkadaşın geldi senin istediÄŸini söyledi bende verdim” deyince kaynar sular başımdan aÅŸağı döküldü. 

 

NeÅŸet ErtaÅŸ’tan aldığım ve gözüm gibi baktığım baÄŸlamamı büyük bir ihtimalle beni iyi tanıyan fakat annemin tanıyamadığı biri tarafından resmen çalınmıştı. Elbette çok üzüldüm. Moral bozukluÄŸu aylarca sürdü gitti. 

 

Büyük ozanla birkaç gün geçirmek, gençliÄŸimin en önemli anılarından biri oldu. Yıllar sonra  kendisi ile Almanya’da birkaç kez görüÅŸtük ve geçmiÅŸi yad ettik. Almanya’da akrabalarının yanında kalıyordu. DüÄŸünlerde çalıp söylüyordu. 
 

RUHUN ÅžAD OLSUN DEÄžERLÄ° AÄžABEYÄ°M. ALLAH RAHMET EYLESÄ°N